ราวตีห้าฟ้ายังไม่สว่าง รถทัวร์ก็ได้ไปถึงยัง จ.ยโสธร ที่หมาย ในความมืดสลัวของบรรยากาศยามเช้ามืด เมื่อฉันก้าวลงจากบันไดรถ ลงเหยียบพื้นถนน พลันก็ได้ยินเสียงเพลงหมอลำที่ร้องบรรเลงในท่วงทำนองที่เชื่องช้าและโหยเยือก เสียงร้องเพลงที่ไร้เครื่องดนตรีเป็นสำเนียงภาษาอีสานที่เชื่องช้า และโหยเยือกเย็นนั้น ช่างไพเราะและเจือไปด้วยความเศร้าอย่างประหลาด
