ฤดูที่น่าหวาดกลัวที่สุดคือฤดูฝน…ท่ามกลางใบอันใหญ่น้อยของต้นสักที่บดบังแสงแดดแทบสิ้น..ได้เกิดยุงป่าตัวโตๆ สีดำมากมาย ยุงเหล่านั้นมันปรี่เข้ากัดพวกเรา อยู่ตลอดเวลาทั้งกลางวันและกลางคืน แม้ในเวลาทำกับข้าวฉันก็ต้องกางมุ้ง… แต่เราก็ยังคงจะอยู่ที่นั่นไปอีกนาน..ถ้าไม่มีคืนนั้น…
