Interview

“มนต์ริสสา ลีนุตพงษ์” เลี้ยงหมู(ปิ้ง) ไม่หมูอย่างที่คิด

Pinterest LinkedIn Tumblr


ใครว่าเลี้ยงหมู เป็นเรื่องหมูๆ ต้องลองมาคุยกับ “โบว์-มนต์ริสสา ลีนุตพงษ์” เซเลบสาวคนดังเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้า Skin on Skin และเจ้าของคาเฟ่แสนเก๋ Café at Ease ในซอยเกษมสันต์ 2 ตรงข้ามกับสนามกีฬาศุภชลาศัย ที่เป็นคาเฟ่ร้านขนมไทยดีไซน์สวยงาม เพราะเธอเป็นเจ้าของ “หมูปิ้ง” หมูแคระวัย 5 ปี ที่จากประสบการณ์ที่ผ่านมาแล้ว เธอขอเถียงขาดใจว่า เลี้ยงอย่างไรก็ไม่หมูสมชื่อ และไม่แนะนำให้เลี้ยงตามแฟชั่น


“ข้อแรก เพราะหมูแคระไม่ได้แคระสมชื่อ ที่สำคัญ หมูไม่ใช่สัตว์เลี้ยงเหมือนหมา แมว ถ้าไม่รักและมีความรับผิดชอบจริง อย่าลองเป็นอันขาด”


เปิดหัวมาแบบนี้ หลายคนคงสงสัยว่า แล้วทำไมเธอถึงยังเลี้ยงหมูอยู่ งานนี้โบว์ไขข้อข้องใจให้เห็นภาพตามว่า “แรกเริ่มเธอมีความสนใจในหมูแคระ เลยลองเสิร์ชหาข้อมูลดู และได้เจอกับเจ้าของเดิมของหมูปิ้ง (หมูที่เธอเลี้ยงในปัจจุบันเดิมมีชื่อว่า กระเพรา) ทางอินเตอร์เน็ต เลยนัดเจอ ครั้งแรกที่เห็นปิ้ง โบสัมผัสได้เลยว่าปิ้งเป็นหมูที่สงสาร เพราะเหมือนนายเก่าไม่ค่อยรักและอยากจะทิ้งเขา เลยไม่ค่อยดูแล ให้ข้าวกินน้อย ปล่อยให้นอนในโรงรถหนาวๆ เลยทำให้ปิ้งเป็นหมูที่ขี้โรค มีภูมิคุ้มกันต่ำ มีปัญหาสุขภาพมาตลอด”


โบว์ยอมรับว่า เธอคิดหนักไม่น้อยตอนที่ตัดสินใจจะรับหมูปิ้งมาเลี้ยง “เหมือนเราทำกรรมกันมา ตอนนั้นคิดแล้วว่าถ้าไม่รับมา เจ้าของต้องพาเขาไปที่ไหนสักแห่งแน่ ในใจคิดแต่ว่าอย่างไรก็ต้องเอาเขามาดูแล ไม่กล้าทิ้งเขา เลยรับเขามา ซึ่งช่วงแรกปัญหาเยอะพอสมควร นอกจากเรื่องขนาดตัวที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้น่าจะหลายร้อยกิโลกรัมแล้ว ยังต้องหาที่อยู่ ดูแลสุขภาพ ช่วงแรกๆ ตัวไม่ใหญ่มาก พาไปหาหมอได้ก็ไป จนตอนหลังไปไม่ได้ ก็ยังโชคดีที่เจอคุณหมอใจดี มาฉีดยา ตัดเขี้ยวให้ถึงกรง”


ในฐานะที่เป็นคนรักสัตว์ เลี้ยงมาหลายชนิด ทั้ง กระรอก แฮมสเตอร์ เต่า ปลา หมา มาจนถึงหมู ซึ่งโบว์ออกปากเลยว่า ไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งจะมาเลี้ยงหมู แต่พอได้เลี้ยง ก็ตกหลุมรัก

“ปิ้งมีคาแรกเตอร์ที่น่าสนใจ เป็นหมูที่ดุนะ แต่บางมุมก็น่าเอ็นดู ชอบเรียกร้องความสนใจ ชอบถ่ายรูปมาก เวลามีคนมาถ่ายรูป จะยืนโพสท่าให้ถ่าย แต่ถ้ามาเฉยๆ บางทีก็จะออกดุๆ ปิ้งเป็นสัตว์ที่ต้องการการดูแลเป็นพิเศษ แค่แผ่นรองนอนโบต้องตระเวนหาจนท้อ เพราะจะไม่ซื้อให้เขาก็จะมีปัญหา เพราะเราเลี้ยงบนพื้นคอนกรีต แต่พอซื้อใช้ไม่นานปิ้งก็ทำผ้าขาด โบว์ใช้เวลา 5 ปีกว่าจะเจอร้านที่มีแผ่นรองสำหรับหมูโดยเฉพาะ ผืนละ 2,000 บาท โบก็ซื้อนะ ทีเดียว 5 ผืนเลย ยังไม่รวมเครื่องดักยุง เครื่องทำน้ำร้อน เพราเขาเป็นหมูที่ทนหนาวไม่ได้ ร้อนก็ไม่ไหว พอหน้าร้อนก็ต้องหาน้ำแตงโมปั่นมาให้เพื่อช่วยดับร้อน ไม่อย่างนั้น ปิ้งจะเลือดกำเดาไหล ซึ่งเราก็สงสาร”


อย่างไรก็ตาม โบว์ย้ำว่าไม่เคยมองว่าเจ้าหมูปิ้งเป็นภาระ แต่มองว่าเป็นสมาชิกในครอบครัวที่มีมุมน่ารัก ขี้อ้อน งอแง

“ถามว่ารักมั้ย ถ้าไม่รักและไม่รับผิดชอบคงไม่เลี้ยงแล้ว เพราะดูแลไม่ง่าย แถมปิ้งยังเป็นหมูที่มีมุมไม่น่ารักบ้าง มีประวัติการกัด เพราะฉะนั้น ถึงบอกว่าไม่แนะนำให้ใครเลี้ยง เพราะต้องใช้ทั้งกำลังกาย กำลังเงิน และกำลังใจเยอะมาก ถ้าไม่รักที่ตัวตนของเขา

ถ้าไม่รักที่ปิ้งมีคาแรกเตอร์ที่หมูอื่นไม่เป็น ก็คงไม่เลี้ยงมาถึงวันนี้ และคงไม่คิดว่าจะเลี้ยงปิ้งไปจนกว่าจะตายจากกันไปข้าง” โบว์สาวสวยที่บอกลาการกินเนื้อหมูไปตลอดชีวิต ตั้งแต่มีสัตว์เลี้ยงเป็นหมูทิ้งท้าย

Comments are closed.

Pin It