ทำไมพวกเราถึงอยู่ร่วมกันไม่ได้ ? : แอชลีย์ วินเซนต์

คอลัมน์ : Nature Impressions  โดย   แอชลีย์ วินเซนต์

ตอนที่ผมกลับไปเยี่ยมประเทศอังกฤษเมื่อเดือนมีนาคมที่ผ่านมา ผมได้แบ่งเวลาห้าวันเต็ม เพื่อไปถ่ายภาพสัตว์ป่าหายากในเขตอนุรักษ์สัตว์ป่าถึงสามแห่งมาด้วยครับ

ภาพที่ผมถ่ายมาจากทริปนั้น ส่วนใหญ่จะเป็นพวกสัตว์ตระกูลแมวใหญ่ แต่อย่างไรก็ตาม ผมมิได้มองข้ามโอกาสที่จะได้เห็นตัวจริงและเก็บภาพพวกสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบางประเภทมาด้วยนะครับ

สัตว์บางชนิดที่ผมได้ถ่ายภาพมา ผมเคยรู้จักแต่จากรูปภาพ ผมจึงรู้สึกตื่นเต้นมากที่จะได้เห็นตัวจริง ฟังเสียงจริงของพวกมันสักที ก่อนที่จะเดินทางไปถึงอังกฤษ ผมก็เตรียมตัวค้นคว้าหาข้อมูลไว้พอสมควร ผมพอจะรู้ว่า จะหาดูสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบางประเภทได้จากส่วนไหนของเขตอนุรักษ์บ้าง สัตว์ที่ผมรู้สึกตื่นเต้นเป็นพิเศษที่จะได้เผชิญหน้าด้วยมีชื่อเรียกว่า จิลาด้าบาบูน (Gelada Baboon) ครับ (ชื่อทางวิทยาศาสาตร์ Theropithecus gelada)

ครั้งแรกเลยที่ผมมองดูรูปถ่ายของเจ้า “จิลาด้าบาบูน” นี่ ผมรู้สึกว่า ผมถูกดึงดูดเข้าหาดวงตาของมันเป็นอย่างมากเลยครับ เปลือกตาสีซีดๆ ของมันโดดเด่นแตกต่างออกมาจากใบหน้าที่เหลือทั้งหมดที่ดูเหมือนถูกเติมแต้มไว้ด้วยสีดำ สำหรับผมแล้ว มันเหมือนเป็นการรวมตัวอย่างผิดธรรมชาติ ที่เอาหัวมนุษย์มาสวมหน้ากาก และให้อยู่ในร่างของลิง

ถ้าหากคุณผู้อ่านไม่สามารถจะจินตนาการจนเห็นภาพได้คล้ายกับผม กรุณาอย่าเป็นกังวลใจไปเลยนะครับ เพราะผมถูกวิจารณ์บ่อยมาก ว่าบางครั้ง ภาพจินตนาการของผมก็กว้างไกลไปจนหลุดโลกเป็นประจำ 555

แน่นอนอยู่แล้วที่ “จิลาด้าบาบูน” เป็นสัตว์ที่มีรูปลักษณ์น่าสนใจหลายอย่าง แต่ในสายตาศิลปินอย่างผม แววตาของจิลาด้าคือสิ่งที่ผมต้องการจะสื่ออารมณ์ของมันออกมาให้ได้ผ่านภาพที่ผมถ่าย


ภาพที่ผมสร้างสรรค์ออกมา คือความประทับจากธรรมชาติที่ตัวผมมองเห็นผ่านเลนส์กล้อง ผมรู้สึกซาบซึ้งกับภาพชีวิตที่ผมได้พบ และผมก็เพียรพยายามที่จะมีส่วนร่วมกับมัน

ไม่ต้องการให้งานของผมมองดูเหมือนภาพถ่ายประกอบสารคดี หรือภาพถ่ายเหมือนจริงทั่วไปนะครับ ช่างภาพทุกคนต่างก็มีสไตล์การทำงานที่ไม่เหมือนกัน งานทุกชิ้นมีคุณค่าในตัวของมันเอง และผมก็เพียงแต่มีวิธีสื่ออารมณ์ภาพถ่ายของผมต่างจากคนอื่นเท่านั้นเองครับ

“จิลาด้าบาบูน” เป็นสัตว์ที่อยู่ร่วมกันเป็นฝูงใหญ่มากในป่าลึก พวกมันถูกจัดให้อยู่ในกลุ่ม สิ่งมีชีวิตที่มีความเสี่ยงต่ำต่อการสูญพันธุ์ (LC) ในสถานะการอนุรักษ์สิ่งมีชีวิตของสหภาพนานาชาติเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติและทรัพยากรธรรมชาติ (IUCN)

พื้นที่ตามธรรมชาติของจิลาด้าบาบูนอยู่ที่ภูเขาซีเมียน ประเทศเอธิโอเปีย พวกมันเป็นสัตว์สังคมฝูงใหญ่ที่แบ่งแยกกันออกเป็นกลุ่มเล็กกลุ่มน้อยอีกหลายกลุ่ม พวกมันแบ่งระดับกันโดยวัดจากขนาดของตัว ผสมพันธุ์กันเองในกลุ่ม และพวกตัวผู้จะเป็นใหญ่ที่สุด

บางครั้ง พวกตัวผู้จะพากลุ่มของมันล้ำเส้นเข้าไปในอาณาเขตของกลุ่มอื่นและรวบอำนาจ ฝูงของมันอาจจะใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ จนมีสมาชิกได้มากถึง 400 ตัว และพอกลุ่มใหญ่จนเกินไป พวกมันบางตัวก็จะแยกกลุ่มกันออกไปอีก

ดูพฤติกรรมของจิลาด้าบาบูนแล้ว ผมรู้สึกคุ้นเคยชะมัด ผมรู้แล้วว่าทำไมสายพันธุ์ของบาบูนถึงได้อยู่ใกล้เคียงกับพวกเรามนุษย์มากนัก พวกเราเป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม และเป็นสัตว์สังคมเหมือนกัน และพวกเราก็มักจะมีปัญหาในการอยู่ร่วมกันเหมือนพวกมันไม่มีผิด 555

ความจริงแล้ว ผมก็สังเกตเห็นจิลาด้าบางตัวที่ไม่ชอบเข้ากลุ่มกับเขานะครับ แต่พวกรักสันโดษนี่แหล่ะครับยิ่งดูน่ากลัวมาก พวกนี้ไม่ชอบยุ่งกับตัวอื่นเลย ใครเข้าไปใกล้จะขู่ไล่ท่าเดียว มันพร้อมที่จะต่อสู้เพื่อรักษาพื้นที่ของมัน อารมณ์ไม่ชอบเข้ากลุ่มนี้ไม่ได้มีแต่ในพวกตัวผู้นะครับ ตัวเมียบางตัวก็ก้าวร้าวมากพอที่จะเป็นตัวของมันเองได้เหมือนกัน

ผมนั่งซึมซับลักษณะนิสัยของจิลาด้าบาบูนแล้ว อดเปรียบเทียบพวกมันกับสัตว์สังคมชนิดอื่นไม่ได้ ผมลองคิดดูว่า ถ้าหากผมได้รับพรจากพระเจ้า สามารถลบนิสัยใดก็ได้ออกจากวิถีคิดของสัตว์สังคมได้เพียงหนึ่งอย่าง ผมจะรีบขอท่านเลยครับว่า ขอให้พวกเราเลิกรู้สึก ไม่ปลอดภัย (insecurity) ซะที

เพราะผมคิดว่า ความรู้สึกไม่ปลอดภัยเป็นต้นเหตุของการแก่งแย่งชิงดีทุกอย่าง มันทำให้เกิดการอิจฉาริษยา เกิดความโลภ และเป็นรากแก้วของความกลัว มันทำให้พวกเราขาดความมั่นใจในตัวเองและขาดพลังชีวิต

ผมเชื่อว่า คำถามที่ว่า ทำไมพวกเราถึงอยู่ร่วมกันไม่ได้? คงเคยถูกเอ่ยถามมาแล้วเป็นล้านครั้งผ่านประวัติศาสตร์ของโลก ผมไม่รู้หรอกครับว่า มีใครเคยตอบไว้อย่างไรบ้าง ผมก็ได้แต่หวังว่า หากสิ่งมีชีวิตทุกอย่างลบทิ้งความรู้สึก “ไม่ปลอดภัย” ออกไปจากหัวใจได้โดยสิ้นเชิง วันนั้นพวกเราก็คงจะสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติสักที

เช่นเคยครับ ขอบคุณทุกท่านมากที่ติดตามผลงานของผม ผมขอให้ทุกท่านมีวันและคืนที่สวยงามนะครับ พบกันใหม่อาทิตย์หน้า

รู้จัก…แอชลีย์ วินเซนต์

ชาวอังกฤษเชื้อสายอิสราเอล ที่ผันตัวเองจากการทำธุรกิจด้านเรียลเอสเตท มาทำงานเป็นช่างภาพถ่ายภาพสัตว์ป่าอย่างเต็มตัว เมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา

ปัจจุบัน นอกจากเปิดร้าน Nature Impressions จำหน่ายผลงานของตัวเอง ณ สวนสัตว์เปิดเขาเขียว ต.บางพระ อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี ที่กล่าวกันว่า เป็นสวนสัตว์เปิดที่ใหญ่อันดับ 1 ของโลก เขายังทำงานให้กับสวนสัตว์แห่งนี้ ในฐานะอาสาสมัครเก็บภาพสัตว์ป่าไปพร้อมกันด้วย

ผลงานภาพถ่าย “บุษบา” เสือโคร่งเพศเมีย ถ่ายจากสวนสัตว์เปิดเขาเขียว ของแอชลีย์ได้รับการประกาศให้เป็น สุดยอดภาพถ่าย National Geographic 2012

เสมือนบอกย้ำให้กำลังใจช่างภาพหลายๆ คนว่า “ภาพถ่ายสัตว์ป่าที่ดี ไม่ต้องไปถึงเคนยา”

ติดตามอ่าน …Nature Impressions โดย  แอชลีย์ วินเซนต์  ได้ทุกอาทิตย์ ทาง  ART EYE VIEW

ส่งข่าวสารงานศิลปะร่วมสมัย มาได้ที่ ข่าว ART EYE VIEW เซกชัน Celeb Online www.astvmanager.com และ M-Art eye view เซกชัน Lite ในหนังสือพิมพ์ ASTV ผู้จัดการสุดสัปดาห์ Email: thinksea@hotmail.com

และคลิกเป็น แฟนเพจ ได้ที่ http://www.facebook.com/arteyeviewnews